Onder het huidige ontslagrecht kan uw werkgever u op twee manieren ontslaan. Enerzijds kan hij bij het UWV toestemming vragen voor uw ontslag. Anderzijds kan hij bij de kantonrechter om ontbinding van de arbeidsovereenkomst vragen. Het grote verschil voor u als werknemer zit hem in de ontslagvergoeding die u bij de kantonrechter wel kunt krijgen maar bij het UWV niet. Werkgevers kiezen nu nog vaak voor de kantonrechter omdat de ontslagtoets van het UWV strenger is. Middels een ontbindingsprocedure kan een conflict vaak nog ‘afgekocht’ worden met een ontslagvergoeding. De arbeidsovereenkomst wordt door de rechter dan wel ontbonden, maar de werknemer blijft in elk geval niet met lege handen achter. De ontbindingsprocedure bij de kantonrechter wordt nu echter afgeschaft waardoor een ontslagvergoeding niet langer als smeerolie voor het ontslagrecht kan dienen. Voortaan zal de werkgever nog slechts om een verplicht ontslagadvies bij het UWV hoeven vragen. De werkgever is echter niet aan dit advies gebonden en kan alsnog tot ontslag overgaan. Weliswaar bestaat er voor de werknemer de mogelijkheid om dit ontslag bij de rechter aan te vechten, alleen is de werknemer dan wel zelf aan zet. Bovendien is de vergoeding die de werknemer kan krijgen als hij in het gelijk wordt gesteld gemaximaliseerd. Om de ontslagen werknemer niet geheel in de kou te zetten is het transitiebudget in het regeerakkoord terecht gekomen. Een werknemer die onvrijwillig wordt ontslagen of waarvan het tijdelijke contract (van minstens een jaar) niet wordt verlengd, heeft recht op een vergoeding van een kwart maandsalaris per dienstjaar met een maximum van 4 maandsalarissen. In het licht van de verkorting en verlaging van de WW-premie lijkt mij dit echter een druppel op een gloeiende plaat.

De toch al flexibele Nederlandse arbeidsmarkt zal, met de komst van het nieuwe ontslagrecht, de komende jaren nog leniger worden. Of deze flexibilisering het gewenste effect heeft zal nog moeten blijken.